Lektura felietonów Janusza Bartkiewicza i Andrzeja Basińskiego w tygodniku "30 minut" z 14 listopada br wywołała u mnie konieczność odpowiedzi na fałszywe tezy wyrażane przez obu Panów. Serwowana histeryczna wręcz obrona gen. Wojciecha Jaruzelskiego (wg. J. Bartkiewicza "Wielkiego Patrioty") oraz porządków w PRL wydaje się zarówno zabawna jak zaskakująca i oburzająca. Czego boją się autorzy publikacji? Polska w przeciwieństwie do innych krajów byłego bloku komunistycznego jest przecież krajem, w którym nie przeprowadzono dekomunizacji i lustracji, byli funkcjonariusze aparatu bezpieczeństwa cieszą się wolnością i wysokimi emeryturami, większość zbrodni politycznych nie została osądzona a formalni polityczni spadkobiercy PZPR swobodnie korzystają z przywilejów demokracji. O co zatem chodzi? Moim zdaniem, o werbalną pacyfikację odmiennego od Panów Redaktorów stanowiska ws ostatnich dekad naszej historii.

Styl pisania o adwersarzach : "POPi-Sowe nikczemne pospólstwo" (J.Bartkiewicz) czy "ciasne zwoje mózgowe nawiedzonych idiotów, bredzących o paśmie nieszczęść" (A.Basiński) przypomina retorykę mistrzów pióra z "Trybuny Ludu" i "Konkretów". Ale, na szczęście, historia nie jest polem do negocjacji. I nawet jeszcze ostrzejsze zdania płynące z felietonów nie zmienią historycznej prawdy o PRL i gen. Jaruzelskim. Andrzej Basiński w felietonie "Pamiątki sentymentalne, nie paskudne" atakuje tych, którzy "wolą nieustanny bełkot z pianą na ustach o totalitaryzmie oraz rzekomo umęczonych, szarych (…) Polakach" przeciwstawiając krytyczny obraz PRL sielskim wizjom prywatek przy Rolling Stonesach i "wspaniałe wakacje spędzane w rozśpiewanym gronie przyjaciół" w górach czy nad Bałtykiem. Ten ciekawy chwyt erystyczny mający na celu legitymizację komunistycznego reżimu jest jednak absurdalny! Przecież to, że w okresie Polski Ludowej miliony ludzi żyło, kochało, jeździło na wakacje i słuchało muzyki z adapteru nie może zmienić prawdy, że Polska nie była suwerenna, jej ustrój opierał się na marksistowskiej utopii, setki tysięcy ludzi pozbawiono ich własności, tysiące zabito w obronie władzy ludowej a skrytobójcze zabójstwa polityczne zdarzały się do 89 roku. Przecież hasło dekomunizacji nie było nigdy wymierzone w papierosy "Klubowe" i pisemko "Miś" ale architektów i właścicieli PRL, pilnujących na żądanie ZSRR socjalistycznego ładu w naszym państwie. Gdyby argumenty redaktora Basińskiego były słuszne, można by swobodnie bronić komunistycznego systemu kubańskiego opowieściami o dobrych cygarach i salsie a III Rzeszy wspomnieniem świetnych wznowień Goethego i rozwojem ruchu masowej turystyki w latach 30 XX wieku. Jeszcze ciekawsze analizy przeprowadza red. Janusz Bartkiewicz, który w felietonie pt "Popisowe fałszerstwa" dowodzi, że proces przeciwko członkom WRON zainicjowany został przez "oszalałych z nienawiści POPISowych prokuratorów z IPN" a przecież "to tylko dzięki Gen. Jaruzelskiemu mogło dojść do tak wielkich (…) zmian politycznych w Europie Wschodniej". Redaktor zarzuca krytykom generała, że starają się udowadniać, że Polsce nie groziła żadna interwencja zbrojna ze strony ZSRR. Panie Redaktorze, proszę wierzyć, Wojciecha Jaruzelskiego nikt nie zmuszał do pracy na rzecz Informacji Wojskowej, współprowadzenia jako szef MON interwencji w Czechosłowacji w 68, strzelania do robotników w 1970 a w latach 80 kierowania Rządem i Radą Państwa. To brzemię "brudnej polityk " wziął sam na siebie, mógł przecież być skromnym nauczycielem czy bibliotekarzem. Wybrał drogę władzy. Ale władzy niesuwerennej, służalczej, podległej sąsiadowi zza Wschodu. I tak jak każdy kolaborant powinien być osądzony, na tym polega właśnie tragizm tej postaci. Zbyt wielu ludzi straciło lub złamało życie przez tego "Wielkiego Patriotę" aby pozostawić go bez osądzenia. Czy krew bestialsko zakatowanego ks. Popiełuszki czy zastrzelonych robotników z Trójmiasta nie wystarczy, aby przestać pisać takie androny o Jaruzelskim? Jestem przekonany, że sama starość nie uniewinnia, siwe włosy generała mogą rozczulać, ale nie mogą go ekskulpować. Polemizuję z tymi tekstami, bo publikowane są w poczytnym tygodniku a ich czytelnikami mogą być też osoby młode, uczące się dopiero najnowszych dziejów. A historia nie jest polem do negocjacji, zbyt wiele znamy już faktów i dowodów, aby tolerować tak bałamutne i tendencyjne tezy.
dr Piotr Sosiński

Źródło: 30minut